Geçmişte Otobüs Yolculukları

Geçmişte Otobüs Yolculukları

Çocukluğumuzda At arabaları ve faytonlarla kısa yolculukları hep yapardık ama uzun yola gitmek çocuklar için o kadar kolay değildi. Bafra'dan otobüslerle yanlızca İstanbul, Ankara, Trabzon, İzmir gibi büyük şehirlere otobüslerle yolculuk yapılırdı. Haftada veya ayda birde olsa olsa ya evimizden yada komşularımızdan biri bu şehirlere gider, bu yolculuğu da biz çocuklar günler öncesinden haber alırdık. Kenarlarına köşebent çakılmış Iğdır Valizlerine doldurulan birkaç parça eşya ile uğurlanan yolcuların arkasından bulabildiğimiz bir su kabına su doldurur ve giden yolcunun arkasından su gibi hızlı gidip gelmesini dileyerek dökerdik. Eller otobüs gözden kaybolana kadar havada kalır gidenin yakınlarının gözyaşları birbirine karışırdı.

Seyahatlerin mutlaka bir nedeni olurdu, turizm kelimesi ise yalnızca firmaların isimlerine ilave edilen bir şeydi. Bafra Turizm otobüs işletmesi de bunlardan sadece biriydi, en geçerli yolculuk nedenleri, mal almak, askerlik, eğitim ve sağlıkla ilgili olanlardı. Şöyle bir İstanbul'a bir gideyim değişiklik olur diye yola çıkılmazdı.

Hayallerimizde her zaman İstanbul'u görmek vardı. Bende ne yapıp edip annemi ve babamı ikna ederek İstanbul yolcusu adayı olmayı başarmıştım. Benimde arkamdan su dökecekleri gün yanaşmış sömestr tatilinde İstanbul da oturan halama gidecektim. Günler süren heyecanlı ve uykusuz geçen bir beklemeden sonra arkamdan su dökülmüş yola çıkmıştım. Bileti günler öncesinden almamıza rağmen yola çıktıktan sonra oğlum yerini bize verirmisin sen gençsin arkada oturarabilirsin bak bizim yanımızda küçük çocuğumuzda var sözünün ardından kendimi 45 numaralı koltukta bulmuştum. Meğer otobüsün en berbat koltuğu arka beşli sıraymış, eh ne yapalım yolculuk böyle bir şeymiş diyerek durumu kabullenmiştim. Otobüs hareket ettikten bir süre sonra sanki yangın çıkmış gibi otobüsün içi dumanla dolmuştu yarış mı ediyorlardı bilmem, herkes çekinmeden sigara içiyor dumandan rahatsız olup ağlayan bazıları kundaktaki çocukları kimse düşünmüyordu. Zaten öyle bir kültür henüz oluşmamıştı insanlığın en yüksek seviyede olduğu yılları yaşasak da sağlık ve hijyenden kimsenin çaktığı yoktu. Hava kararıyor akşamla gece arası saatte önceden hazırlanmış börek, pasta, dolma gibi yiyeceklerde çıkınlardan peş peşe çıkıyordu. Annem benim içinde aynı şeyleri hazırlamış bende cemaate uyarak birazda heyecanın vermiş olduğu durumdan iyice acıkmıştım, yemekler yenmiş ön sıralardan soyulan mandalina ve portakal kokuları gelmeye başlamıştı. O kokuyu bugün hiç bir meyva dan almak mümkün değil bir kamyon mandalinayı veya portakalı da soysanız o kokunun günümüzdeki meyvalardan çıkacağını hiç sanmıyorum. Gece yolculuğu devam ediyor bazıları gibi benimde uykum geliyordu, uyumuşum taki bir elin beni dürtüp kalkarmısın demesine kadar, meğer oturduğum beşli sıranın arkasında bulunan cama bitişik küçücük ve rahatsız yerde şoförlerden biri uyurmuş, kalktık yer verdik tabi. Otobüs bir süre gittikten sonra mola vermiş çaylar şirketimizin armağanıdır anonsunu da duymuştuk. Bulaşık suyu gibi de olsa bedava olduğu için herkes çayını içmiş ihtiyaçlar giderilip yola çıkmıştık. Sabah saatlerinde İstanbul'a varmış Avrupa yakasına gitmek için arabalı vapur kuyruğuna da girmiştik. Bir taşla iki kuş vurmayı o günlerde öğrenmiştik kısa sürse de vapur yolculuğunu da tadacaktım. Artık çocukken gerçek, olduğunu sandığım taşı toprağı altın olan İstanbul’dayım. Topkapı da halamın oğlu beni karşılayıp almış 10 gün süren ilk İstanbul gezimde böylece başlamış oluyordu.

Şimdi İstanbul'a kimin ne zaman gittiği, ne zaman geldiği belli bile değil. Gidenin ardından su döken de yok. Samsun’dan sadece İstanbul’a her gün 7 uçak kalkıyor. Şairin dediği şimdi İstanbul da olmak vardı anasını satayım şiiri artık hiçbir şey ifade etmiyor. Ben bugün İstanbul’dayım ne apartman komşularının nede arkadaşlarımın haberi bile yok.

HOŞÇAKALIN

YAZAR: Recep Yılmaz / Bafra-SAMSUN

Geçmişte Otobüs Yolculukları

Bizi geçmişe götüren, unuttuklarımızı ve hayallerimizi yeniden canlandıran, yaşadıklarımızı bize güzel bir tebessümle hatılatan "Geçmişte Otobüs Yolculukları" yazısı için sayın Recep Yılmaz'a teşekkür ederiz.